De communicatie van het Montessori Kindcentrum Oostzanerwerf wordt geleid door Anoek Vrielink. Directeur Arie Wim Kars is zeer enthousiast. In dit interview vertellen ze uitgebreid over hun samenwerking.

Arie Wim Kars, directeur van zowel openbare basisschool Twiske als MKC Oostzanerwerf, heeft een duidelijk doel voor ogen. ‘Wij willen ons leerlingaantal laten groeien. Daarom heb ik samen met Anoek bedacht hoe wij ons kindcentrum beter onder de aandacht kunnen brengen.’

Anoek Vrielink werkt als communicatie specialist bij Combiwel voor Kinderen en kan gedetacheerd worden binnen IKC’s. Omdat zij werkzaam is op andere IKC’s, weet ze wat daarvoor nodig is. ‘Binnen een kindcentrum bieden we meer dan alleen onderwijs. Dat heeft invloed op de storytelling omdat we een breder verhaal vertellen naar de wijk, ouders en verzorgers. Daarbij betrekken we voortdurend onze collega’s van zowel de opvang als het onderwijs, want uiteindelijk werkt dit alleen als het hele team erachter staat.’

Is dit een nieuwe manier van werken voor Oostzanerwerf?

Kars: ‘Dit is wel anders, ja. Meestal verzorgde ik de communicatie zelf, gewoon met mijn “boerenverstand”. Maar Anoek is een specialist, zij denkt op een andere manier. Voor een bepaalde periode is zij elke donderdag werkzaam bij ons, zo leert ze niet alleen het kindcentrum kennen maar ook de wijk en natuurlijk de medewerkers en de kinderen. Het is heel leuk om samen te sparren. Afgelopen week hadden we bijvoorbeeld een sessie over de one minute story. We willen dat al onze mensen, na de kick-off bijeenkomst in september, op ieder moment van de dag en waar ze ook zijn, een vergelijkbaar bondig verhaal over ons IKC kunnen vertellen.’

Wat is het verschil tussen IKC- en communicatiedenken?

Kars: ‘Ik communiceer nogal zakelijk, wordt me weleens verteld. Dat vind ik ook gepast, als directeur. Maar wil je mensen meenemen in je bevlogenheid, dan zul je meer moeten laten zien.’

Vrielink: ‘Eigenlijk zit het met de visie van Arie Wim al helemaal goed. Alle kinderen in de wijk verdienen dezelfde kansen, door diverse mogelijkheden binnen een kindcentrum kunnen we samen kansen vergroten. Waar de uitdaging in zit, is de vertaling van die visie naar een bepaalde communicatievorm. Daarin kan ik ondersteunen. Overigens zonder dat het te commercieel wordt, want het draait natuurlijk om kinderopvang en onderwijs. Dat is echt iets anders dan wanneer je voor een reclamebureau werkt.’

Dus het MKC moet niet alleen naar PR opschuiven, maar PR ook naar het MKC?

Vrielink: ‘Zeker, het is een wisselwerking. Communicatie moet niet alleen een oppervlakkig middeltje zijn, maar echt een doorleefde ervaring. Als een ouder op school komt, moet niet alleen het platte verhaal worden verteld, de ouder moet het verhaal echt kunnen voelen.’

Hoe ziet dit eruit in de praktijk?

Vrielink: ‘We hebben de website helemaal vernieuwd, we hebben een flyer ontwikkeld, posters, een informatiegids. De posters hangen door de wijk, waar ouders en verzorgers komen; de bibliotheek, apotheek, huisarts, zorgcentra. We doen veel op social media. En we hebben een heel mooie video gemaakt. Die gaat vooral over onze samenwerking, maar er komt er ook nog een over het kindcentrum. Dus echt gericht op de werving van ouders en verzorgers. Vergeet ik nog iets, Arie Wim?’

Kars: ‘We gaan ook nog een abri-campagne doen dit jaar. We hebben een nieuwsbrief, een nieuw logo en een nieuwe naam ontwikkeld, want eerst heette het MKC de Krijtmolen. De naam Oostzanerwerf heeft een betekenis, en die zijn we nu verder aan het uitwerken. Het is een oude overtoom; een installatie die een schip over het land van het ene in het andere water trok. Wij zien opvang en onderwijs als zo’n overtoom, van de ene levensfase naar de andere. Daar praten we ook met de kinderen over. En we hebben een gebouw dat er goed uitziet, ook dat is heel belangrijk. Het allerbeste promotiemateriaal is natuurlijk goede opvang en onderwijs, maar je moet mensen eerst over de drempel krijgen om ze dat te laten zien.’

Merken jullie al effect?

Kars: ‘Ja, ik merk al wel effecten, want in de wijk hadden wij niet zo’n heel goede naam, en dat is nu aan het kantelen. Er wordt positief gesproken over het IKC. Er komen ook meer reacties op onze informatieochtenden.’

Vrielink: ‘En onze locatieleider Diane Comello, die de rondleidingen verzorgt, zegt ook dat er meer aanmeldingen zijn en er een diverse doelgroep komt. Zoals we dat graag zien, een afspiegeling van de samenleving.’

Kars: ‘Al mag het nog wel wat sterker af te lezen zijn aan het aantal inschrijvingen. Maar goed, als er een paar over de dam zijn, dan zal het vanzelf sneller gaan.’

Heeft PIEK hierin een rol gespeeld?

Kars: ‘Het helpt natuurlijk dat we een gedeelte van ons budget aan communicatie kunnen besteden. We hebben de samenwerking met Anoek ook net verlengd voor een deel van het volgende schooljaar. In principe zou die lopen tot de zomervakantie, maar we hebben besloten dat we nog niet klaar zijn.’

Is het de bedoeling dat het team het straks alleen kan?

Vrielink: ‘Voor nu ging het om betere profilering in de wijk, en als het detacheringscontract in december afloopt, hopen we die stap te hebben gemaakt. Of dat zo zal zijn is nu nog moeilijk te zeggen. Ik hoop dan in elk geval iemand gevonden te hebben die de social media kan doen. Dan wordt het dus meer het onderhouden van communicatie, in plaats van het opzetten ervan. Want dat laatste overdragen aan het team, dat wordt lastig. Logisch ook, want daar ligt hun expertise niet en ze hebben hun handen vol met hun eigen dagelijkse werkzaamheden.’

Hoe betrekken jullie collega’s bij dit project?

Vrielink: ‘We vinden het belangrijk dat iedere medewerker een ambassadeur wordt, uiteindelijk zijn zij het visitekaartje van het IKC. We willen dat ze zo trots zijn op het kindcentrum, dat ze hun enthousiasme op een verjaardag of langs het sportveld automatisch gaan delen. Dat enthousiasme ís al voelbaar, we helpen ze alleen om dat nog net iets duidelijker, bondiger en sterker te communiceren.’

Kars: ‘We zijn ook bezig met een campagne vanuit de groepen zelf, daar spelen onze collega’s eveneens een belangrijke rol in. Eens in de veertien dagen sturen de leerkrachten een bericht naar de ouders; wat ze gedaan hebben, hoe dat is gegaan en wat ze de komende periode gaan doen. Het binden van ouders is net zo belangrijk als het aantrekken van nieuwe.’

Wat is de hoop voor de toekomst?

Kars: ‘Ik hoop dat MK Oostzanerwerf over vijf jaar een zelfstandig kindcentrum is, met voldoende kinderen. En dat er kwalitatief goede opvang en onderwijs wordt gegeven. Ik zou het mooi vinden als het kindcentrum echt een ontmoetingsplek wordt voor de wijk. Dat zag ik afgelopen week bijvoorbeeld op de taalschool – dat is voor ouders die het Nederlands niet goed beheersen. Daar zaten acht ouders met een docent, allemaal even enthousiast. Dus ging ik even langs om een praatje te maken. Het IKC is meer dan opvang of onderwijs alleen. Ouders moeten weten dat ze hun kind hier met een gerust hart naartoe kunnen sturen.